Budowa wanny jest konieczna w każdym domku letniskowym i wiejskim domu. Ale tradycyjne opcje, w których używana jest cegła lub drewno, mają wiele wad. Ale pozbawione ich konstrukcje ramowe muszą być wzniesione przy użyciu specjalnej technologii.
25 zdjęć
Funkcje
Bardzo trudno jest budować budynki, nawet tak drobne jak łaźnia, własnymi rękami z cegieł lub kłód. Będziesz musiał wydać dużo pieniędzy na materiały, przygotować bezbłędne rysunki. A bez czyjejś pomocy wykonanie takiej pracy w ogóle nie będzie możliwe. Dlatego projekty ramowe zasługują na większą uwagę. Ponadto zużycie drewna w porównaniu z tradycyjnymi konstrukcjami drewnianymi zmniejsza się dokładnie o połowę.
Budynki są stosunkowo lekkie, nawet jeśli są wykonane w wymiarach 6 na 4 lub 6x6 m; jeśli rozmiar konstrukcji wynosi 3x4, 4x4 m, ta okoliczność objawia się jeszcze bardziej. Dlatego nie ma potrzeby wykonywania solidnych fundamentów. Możliwe jest jednoczesne wykończenie ścian zewnętrznych i wewnętrznych, a ogólna prędkość montażu wyraźnie wzrasta. Najmniejsza powierzchnia łaźni parowej to 250x250 cm, na fundament zaleca się stosowanie rur azbestowo-cementowych o średnicy 100 i długości 4000 mm, które są wypełnione betonem.
Wszystkie elementy drewniane przed montażem są dokładnie suszone. Krokwie są montowane na ziemi, po czym są naprzemiennie podnoszone i umieszczane na stojakach ramy. Dach wykonany tylko w wersji wentylowanej.
Zaleca się nie podnosić stropu w łaźni parowej powyżej 210 cm Dopiero po wykonaniu stelaża łaźnia zostaje podzielona na osobne pomieszczenia.
Zalety i wady
Niezaprzeczalnymi zaletami konstrukcji wanien ramowych są:
- Łatwość budowy;
- tania konstrukcja (niskie koszty materiałowe);
- uproszczenie prac fundamentowych w porównaniu z innymi opcjami;
- słaba przewodność cieplna;
- możliwość tworzenia kanałów komunikacyjnych wewnątrz ścian i nie zepsucia wyglądu;
- wykluczenie skurczu;
- brak konieczności stosowania skomplikowanego sprzętu budowlanego;
- bezpieczeństwo środowiskowe (rzadkość w przypadku budynków budżetowych daczy);
- możliwość wykonywania wszystkich prac bez udziału specjalistów;
- wykluczenie prac mokrych - można budować zimą, a nawet tam, gdzie nie ma trwałego zaopatrzenia w wodę;
- szeroka gama wykończeń.
11 zdjęć
Ale po dokładnym przestudiowaniu recenzji właścicieli i programistów, możesz od razu znaleźć pewne niedociągnięcia. Każdy z nich można wyeliminować w odpowiednim czasie, tylko dlatego, że musisz właściwie zrozumieć możliwe problemy. Kąpiele ramowe w czystej postaci szybko się ochładzają, dlatego po krótkim czasie w środku pojawia się brzydki grzyb. Aby poradzić sobie z tą trudnością, musisz użyć tylko najwyższej jakości izolacji.
Styropian lub zwykła wełna mineralna nie służy wystarczająco skutecznie, a pierwsza opcja również łatwo się zapala.
Możliwe jest przedłużenie żywotności kąpieli panelowej, jeśli całe zużyte drewno i deski zostaną zaimpregnowane środkiem antyseptycznym specjalnej próbki. Po 18-24 miesiącach skurcz ramy czasami wynosi 80-100 mm. W rezultacie zewnętrzne i wewnętrzne wykończenia ulegają deformacji. Możesz zmniejszyć to ryzyko, jeśli wybierzesz tarcicę suszoną w komorze.
Subtelności projektu
Prostota konstrukcji i jej dostępność dla amatorów nie oznacza, że można spokojnie rozpocząć pracę bez przygotowania. Nawet doświadczenie takiej pracy nie daje podstaw do samozadowolenia. Przemyślany projekt i rysunki przyszłej konstrukcji pomogą uniknąć poważnych błędów.
Na małej powierzchni (3x4 lub 4x4 m) wymagana jest maksymalizacja intensywności wykorzystania przestrzeni. Jeśli to możliwe, należy całkowicie unikać takich małych kąpieli, jeśli istnieje wystarczająca powierzchnia do budowy.
Najprostszym schematem jest połączenie łaźni parowej, prysznica, kotłowni i przedziału garderoby. Ale taki krok jest dopuszczalny tylko w przypadku mini konstrukcji lub wanien przenośnych, ponieważ nie można rozłożyć temperatury zgodnie z oczekiwaniami. Dlatego starają się tworzyć, nawet o najmniejszych wymiarach, choć bardzo małe, ale samodzielne pomieszczenia. Łaźnię o wymiarach 3x4 m można z powodzeniem ogrzewać małym kotłem lub piecem opalanym drewnem. Poszczególni projektanci znajdują nawet możliwość uzupełnienia go o werandę lub taras.
Najmniejsze projekty mają szereg cennych właściwości:
- niewielkie zużycie materiałów budowlanych;
- prawie całkowita eliminacja marnotrawstwa;
- duża prędkość pracy;
- trwałość i niezawodność (ponieważ nie jest wymagane oszczędzanie na jakości komponentów na małym obszarze).
Należy pamiętać, że nawet niewielka parterowa dobudówka do domu musi być zarejestrowana w katastralnym urzędzie ewidencyjnym.
Na większej działce całkiem możliwe jest zbudowanie wanny 6x6: pozwoli ona już nie tylko zmyć z siebie brud, ale także zaprosić całą rodzinę, a nawet grupę przyjaciół. Typowe projekty z takimi bokami implikują znaczną powierzchnię pokoju wypoczynkowego - może osiągnąć 20 m2. Najczęściej tam też znajdują się schody łączące piętro z poddaszem.
Dwupiętrowa łaźnia jest lepsza od jednopiętrowej łaźni, ponieważ pozwala na zorganizowanie dodatkowej przestrzeni do życia i wypoczynku. Często są to pokoje do przyjmowania gości, sypialnie, stoły bilardowe czy inny sprzęt sportowy.
Dzięki technologii ramowej przeważająca część kosztów dotyczy posadowienia budynku, a jeśli już istnieje, to kolejne etapy prac będą znacznie tańsze.
Przy budowie dwóch kondygnacji pierwszym krokiem jest wykonanie fundamentu z filarów wsporczych, a podstawę należy pokryć warstwą hydroizolacji. Eksperci zalecają zbudowanie kratownicy wanny z desek o przekroju 10x5 cm, a do skrzyni zwykle stosuje się deskę o grubości 2,2 cm.
Konstrukcja ramowo-panelowa jest montowana zgodnie z zasadą konstruktora zabawek. Nietrudno znaleźć kombinacje elementów nadających się do budowy umywalni z basenem, wtedy są one umieszczane jedynie na przygotowanej ramie. Zestaw zwykle zawiera szczegółowe instrukcje technologiczne, które pomagają uniknąć błędów - jeśli tylko są ściśle przestrzegane. W przypadku wanien mobilnych wszystko jest jeszcze prostsze - są one montowane nie na placach budowy, ale w przedsiębiorstwach przemysłowych. Klientom pozostaje tylko uzupełnienie gotowych bloków o niezbędne szczegóły.
Większość projektów zakłada zastosowanie dachów dwuspadowych, przestrzeń na poddaszu pod nimi jest niezorganizowana lub jest bardzo mała. Wewnątrz jednak często umieszczają sprzęt kąpielowy. Przy wyborze rodzaju fundamentu kierują się kategorią gleby i jej stanem. Masa budynku, nawet jeśli weźmiemy pod uwagę obecność drugiego piętra w wielu wariantach, jest stosunkowo niewielka. Projektowe wskaźniki izolacji zależą od tego, czy kąpiel będzie używana przez cały rok, czy też jest przeznaczona tylko na ciepły sezon.
Obliczanie ilości materiałów
Obliczenie zapotrzebowania na węzły metalowej ramy nie jest takie trudne: każdy sprzedawca może to zrobić, poznając wymagane wymiary i projekt. W typowych projektach normalizuje się dokładne zużycie metalu, a jeśli są one zestawiane na indywidualne zamówienie, to wszystkie obliczenia są wykonywane przez projektantów. Niemniej jednak należy je kontrolować, ponieważ nawet na żelaznym materiale niektórzy budowniczowie mogą popełniać „błędy” na swoją korzyść. Przed obliczeniem zapotrzebowania na drewno należy wybrać, czy w tym przypadku zostanie użyte drewno, czy kłoda. Preferowane są konstrukcje drewniane, ponieważ:
- skurcz jest zauważalnie zmniejszony;
- nie ma ścisłych ograniczeń co do rozmiaru i geometrii;
- praca jest znacznie uproszczona.
Według ekspertów najsilniejsze drewno jest wytwarzane z drzew iglastych, ponadto są one mniej podatne na niszczące działanie owadów i mikroorganizmów gryzących drzewo. Standardowe wymiary drewna brane pod uwagę w obliczeniach wynoszą od 10x10 do 20x20 cm Objętość oblicza się mnożąc długość przez wysokość i grubość pojedynczego elementu.
Niektórzy mistrzowie twierdzą, że do wyniku należy dodać 10-30%. Ale ten krok jest szczerze głupi, ponieważ przeciwnie, będziesz musiał wydać mniej drewna - nie jest montowany na otworach okien i drzwi.
Niedoświadczeni klienci, a nawet budowniczowie, zastępują długość obwodu obszarem, a następnie są zmuszeni do przerwania pracy, zakupu brakujących materiałów i wydania pieniędzy na ich transport. Aby się nie pomylić, należy również dokładnie sprawdzić etykiety i dokumenty towarzyszące. W niektórych przypadkach na metkach cenowych iw przemówieniach sprzedawców wskazane są nieco większe wymiary pręta niż w rzeczywistości.
Aby dodatkowo zaoszczędzić pieniądze, możesz zmienić drewno na deski, a okładzina może być wykonana z plastikowej okładziny lub profilowanych arkuszy. Podczas pracy dopuszczalne są tylko deski najwyższej kategorii.
Etapy budowy
Po obliczeniu zapotrzebowania na materiały i wybraniu rozmiaru wanny ramowej należy poradzić sobie z kolejnością prac budowlanych. Nie ma zasadniczych różnic w budowie innych łaźni czy domów miejskich w kolejności etapów, ale każdy z nich ujawnia swoją specyfikę.
Fundacja
Dlatego przy wznoszeniu podstawy najlepiej jest zastosować konstrukcje kolumnowe. Montowane są z rur azbestowo-cementowych o średnicy około 10 cm, wzmocnionych od wewnątrz betonem. Następnie zaznaczają kontury zewnętrzne i za pomocą wiertła wiercą otwory o głębokości 2 m.
Dla twojej informacji: głębokość penetracji w niektórych przypadkach może być większa lub mniejsza. Decyzja ta jest podejmowana na podstawie rodzaju gleby i głębokości wód gruntowych. Każda rura jest wprowadzana do otworu i przykrywana od góry grubym piaskiem, ponadto jest dokładnie ubijana. Podczas nalewania stosuje się beton, który przygotowuje się z:
- 1 część cementu M200;
- 4 kawałki piasku;
- 7,5 części drobnego żwiru;
- 3 części czystej wody.
Zgodnie z instrukcjami krok po kroku, wypełnienie rur powinno być gładkie, na każdej z nich umieszczona jest mocna stalowa płyta, gdy są gotowe. Zamontowane rury muszą wyschnąć, a dopiero potem przychodzi kolej na montaż dolnego orurowania. Pudełko jest czyszczone środkami dezynfekującymi i pokryte warstwą hydroizolacyjną. Kłody są umieszczane na górze taśmy, z której tworzy się szorstka podłoga. W przerwie oddzielającej konstrukcję od opóźnienia i taśmy układa się pokrycia dachowe, czasami to miejsce jest obficie pokryte mastyksem.
Konstrukcja fundamentu pod wanną ramową, która ma dwie lub trzy kondygnacje, musi uwzględniać całkowite obciążenie i ciśnienie śniegu. Drewniane podstawy są dozwolone tylko w przypadku miniaturowych wanien, których całkowita powierzchnia wynosi 12 m2. m lub mniej. Należy zwrócić większą uwagę na obliczenie średnicy drewna i wyrównanie powierzchni.
Pamiętaj, aby umieścić kilka pasków na tym samym poziomie, przyciętych na obwodzie za pomocą kołków. Takie systemy dobrze sprawdzają się na glebach gliniastych, gdzie służą stabilnie przez wiele lat.
W przypadku budowy wanien na palach śrubowych nie ma potrzeby łączenia konstrukcji wsporczych za pomocą pręta lub ceowników. Takie podpory pomagają budować nawet na zboczu wzgórza lub na silnie zerodowanym brzegu rzeki z burzliwym prądem. Wprowadzanie pali w ziemię odbywa się za pomocą specjalnego sprzętu lub dzięki wysiłkom kilku konstruktorów w tym samym czasie. Podczas pracy absolutnie niemożliwe jest odchylenie podpory od linii horyzontu.
Przy co czwartym obrocie położenie stosu jest dokładnie kalibrowane za pomocą poziomicy magnetycznej. Konstrukcje, które przechylają się podczas skręcania, nie mogą być usuwane na zewnątrz przez technologię, ich położenie jest korygowane za pomocą poziomicy obrotowej. Do wyeliminowania szczelin oddzielających pale od otaczającego gruntu można użyć dowolnego mocnego betonu i zbrojenia. Po zakończeniu montażu stosy są sprawdzane pod kątem równości. Jeśli wszystko jest w porządku, głowice są przyspawane do nich; odpływ w wannie jest zawsze wyposażony nie tylko w umywalni, ale także w łaźni parowej.
Wiele osób próbuje postawić łaźnię na podstawie z listwami. Rozwiązanie to jest akceptowalne nawet na glebach podatnych na przemieszczanie się i osiadanie, które mogą łatwo pęcznieć. Taśma jest podzielona na fińską i kanadyjską; obie szkoły technologiczne są proste, ale wymagają ostrożnego i odpowiedzialnego podejścia. Fundamenty monolityczne są wznoszone bezpośrednio na placu budowy, a fundamenty prefabrykowane są tylko układane i łączone. Najczęściej kierują się płytkim pogłębieniem (do 50 cm), taką taśmę równomiernie rozprowadza się pod ścianami nośnymi.
Wybór odpowiedniej opcji bazowej jest często trudny bez badań geologicznych. Najprostszą kontrolę można przeprowadzić niezależnie: rodzaj gleby i jej cechy wizualne rozpoznaje się po wykopaniu rowu o głębokości 150 cm. Dokładnie oceniają nie tylko wysokość stojącej wody gruntowej, ale także poziom, do którego grunt zamarza.
W przypadku każdego rodzaju fundamentu plac budowy jest wcześniej oczyszczany z traw i krzewów, kwiatów i darni. Nie należy zostawiać nawet pniaków, korzeni i wszelkich przedmiotów, które mogłyby przeszkadzać w budowie.
Wytrzymałe sznury wykonane z kolorowych tkanin ułatwiają znakowanie. Zgodnie z oznaczeniami należy wykopać wnękę na fundament, która będzie o 50 cm głębsza i 400 cm szersza niż przygotowany punkt orientacyjny. Poduszka budynku wykonana jest z piasku, który obficie wylewa się wodą i ubija. Następnie pierwsza warstwa pokryta jest gruzem. Hydroizolacja jest instalowana wzdłuż bocznych płaszczyzn wykopu. Tradycyjnie stosuje się pokrycia dachowe, choć zastępuje go coraz nowocześniejszy penetron.
Szalunek tworzy się w następujący sposób: górna krawędź hydroizolacji służy do układania płyt, ich grubość wynosi 50 mm, a szerokość maksymalnie 1,5 m. Płyty układać bez najmniejszych szczelin, z podwyższeniem 30 cm powyżej Następnie przeprowadza się również zbrojenie: do zbrojenia z drutu szalunkowego wprowadza się wiązane, nawijane 50 mm poniżej górnego punktu szalunku (później całkowicie zasłonięte warstwą betonu). Betonowanie odbywa się za pomocą mieszanki cementu, piasku i żwiru, pod względem gęstości przypomina gęstą śmietanę. Dodatkowe utwardzenie uzyskuje się za pomocą plastyfikatorów.
Zaleca się samodzielne przygotowanie zaprawy, ponieważ jest to znacznie szybsze niż pobranie zaprawy z fabryki. Ponadto takie podejście pomoże zachować jakość zimnego szwu, unikając przedostawania się przez niego wody, która zepsułaby podstawę. Co ważne, różnice w kosztach są znikome. Po zakończeniu prac fundament jest pokryty nieprzepuszczalnym dla cieczy materiałem. Beton stwardnieje w ciągu 24 godzin, ale ostateczną wytrzymałość uzyska dopiero po kilku tygodniach.
Szalunek należy wykonać przy użyciu równych i mocnych desek tak, aby jego wygląd był doskonały. Gwoździe wbijane są ściśle od wewnątrz na zewnątrz. Jeśli postąpisz odwrotnie, zdjęcie osłon będzie znacznie trudniejsze. Podczas pracy nad konstrukcjami szalunkowymi należy od razu pomyśleć o wnioskach dotyczących przewodów kanalizacyjnych, wodociągowych i elektrycznych. Jeśli nie zostaną one natychmiast dostarczone, konieczne będzie uderzenie młotkiem i złamanie jakości monolitu.
Dopuszczalne jest umieszczenie fundamentu paskowego w postaci monolitycznego pasa pod wanną z ramy, jeśli żyzna warstwa gleby zostanie usunięta i zastąpiona wylanym piaskiem.
Zarówno monolityczne rozwiązanie, jak i płytka konstrukcja oraz nie pogłębiona podstawa są koniecznie chronione przed siłą falowania mrozu. Aby to zrobić, użyj:
- środki odwadniające;
- twarze boczne;
- izolacja wokół obszaru niewidomego;
- usuwanie falujących gleb z ich zastąpieniem piaskiem lub tłuczniem.
Płytkich pasów nie należy używać na różnych zboczach: tam nie wytrzymają znacznych sił ścinających. W przypadku budowania na pylistym piasku lub nasypie pod spodem umieszcza się płytę dylatacyjną. Prawidłowo wykonany monolit zawsze ma większą wysokość niż szerokość. Co więcej, różnica jest 2-4 razy; taki krok sprawi, że piwnica będzie optymalną częścią konstrukcji, możliwe będzie uformowanie zarówno zakładki belek, jak i parterów.
Ściany i podłoga
Zaczynają pracować, umieszczając specjalne stojaki, które zostaną przymocowane górną uprzężą. Inne stojaki są dodawane pomiędzy. Sprawią, że łaźnia będzie mocniejsza i stabilniejsza. Pudełko jest pokryte deskami, są one przymocowane do wkrętów samogwintujących. Po sekwencyjnym złożeniu części ostatecznie tworzą strukturę.
W budynkach szkieletowych okna i drzwi montuje się natychmiast, nie czekając na całkowite zakończenie prac.
W większości wanien ramowych podłogi są tworzone z bali i desek, ale dokładne określenie odpowiedniego rozmiaru tych elementów nie będzie możliwe bez skomplikowanych obliczeń. Ale nie jest to konieczne - prywatni programiści mogą dobrze zrobić z gotowymi uśrednionymi wartościami. W większości przypadków dopuszczalne są deski o grubości 30-40 mm i kłody wykończeniowe oparte na pręcie o przekroju 100x150 mm. Grubość deski, wyrażona w milimetrach, powinna w przybliżeniu odpowiadać luce między opóźnieniami, wyrażonej w centymetrach.
W przypadku zastosowania izolacji termicznej szczeliny między kłodami podłogi wykończeniowej są korygowane z uwzględnieniem utworzonej warstwy izolacji.
Jeśli chodzi o podstawowe materiały, wszystkie długotrwałe gatunki drewna nadają się do wykonania podłogi w wannie ramowej. Ale topola i inne miękkie drewno są niedopuszczalne. Przed zakupem i użyciem należy dokładnie sprawdzić suchość i integralność materiału, brak pęknięć, pęknięć i innych problemów. Idealnie byłoby, gdyby cała tarcica pochodziła z tej samej partii, która przeszła suszenie w piecu.
Zaleca się wykonanie wykończeniowej podłogi z deski z krawędziami lub rowkami, ponieważ nie trzeba jej dodatkowo szlifować, ale szorstka podstawa może być również nieobrzynana.
Alternatywą dla konstrukcji drewnianych jest często podłoga samopoziomująca. To rozwiązanie z biegiem lat cieszy się coraz większą popularnością, odsuwając na bok także powierzchnie ceramiczne i kamienne. Można rozważyć kluczowe zalety podłogi samopoziomującej:
- integralność tworzonej powłoki;
- wysoka wytrzymałość mechaniczna i doskonała odporność na zużycie;
- zerowy poziom zagrożenia pożarowego;
- brak pyłu i szkodliwych emisji podczas pracy;
- znaczna różnorodność opcji projektowych, w tym dekoracja z trójwymiarowymi wzorami;
- konserwacja jest znacznie łatwiejsza niż w przypadku konstrukcji drewnianych.
Ale są też obiektywne wady: na przykład samopoziomująca podłoga twardnieje ostatecznie dopiero po kilku dniach, kiedy można od razu chodzić po drewnianej podłodze. Istnieje duże ryzyko zarysowań i zabrudzeń, a koszt takiej powłoki jest bardzo wysoki. Zaleca się, aby wszelkie podłogi wannowe były nachylone w kierunku odpływu, co zapobiegnie rozprzestrzenianiu się wody i piany mydlanej we wszystkich kierunkach. Podłogę samopoziomującą można wykonać poziomo (bez spadku) lub wylać mieszaninę na podłoże, które ma już nachylenie. Pierwsza opcja wymaga starannego uszczelnienia przecięć podłogi ze ścianami, a druga jest trudniejsza do wykonania, ale od razu kieruje całą ciecz we właściwym kierunku.
Posadzki samopoziomującej nie da się tak po prostu „wylać”: jej podłoże jest przygotowane bardzo starannie. Na szczycie drzewa należy położyć mocne jastrychy betonowe ze wzmocnieniem. Im szybciej mieszanina zostanie wylana, tym lepiej - szybko traci płynność, a jeśli stanie się to przed końcem pracy, wszystkie koszty pójdą na marne. Najczęściej podłogi są wylewane razem.
Do kąpieli zaleca się stosowanie związków na bazie poliuretanu, sprawdziły się one znacznie lepiej niż epoksyd czy polimetyloakrylan.
Podczas pracy ze ścianami w większości przypadków okładzina przednia wykonana jest na bazie okładziny lub płyt wiórowych. Hydroizolację zapewnia pergamin umieszczony pod zewnętrzną powłoką. Dopiero wtedy stosuje się izolację, która powinna być idealnie przyjazna dla środowiska i przeciwpożarowa. Całkowita grubość ciasta i jego poszczególnych warstw zależy od parametrów klimatycznych terytorium i specyfiki korzystania z wanny ramowej.
Konstrukcja użytkowana przez cały rok powinna mieć nie tylko grubsze ściany, ale także specjalną paroizolację. Najlepszym rozwiązaniem jest folia.
Malowanie okładzin ściennych nawet w szatniach jest niepożądane, ponieważ opary nawet najbezpieczniejszych farb i lakierów mogą być szkodliwe dla zdrowia. Zastanawiając się nad konstrukcją ścian, szczególną uwagę zwraca się na to, jak będą przez nie przechodzić kanały wentylacyjne i przewody elektryczne. Ponieważ do dekoracji zewnętrznych używa się materiałów łatwopalnych, a w powietrzu często występuje nadmiar wilgoci, warto preferować zamknięte, dokładnie izolowane kanały kablowe.
Jeśli pomieszczenia będą wykończone deskami, ich grubość powinna wynosić około 30 mm. Przy niższej wartości cierpi na tym wytrzymałość, przy wyższej - konstrukcja staje się ciężka.
Dach
Podstawowe części zastosowane w konstrukcji dachu wanny ramowej są stopniowo układane i montowane bezpośrednio na placu budowy. Kratownica powinna stać na przygotowanej podstawie ramy. Umieszczenie dachu na szorstkim deskowaniu pomaga uprościć tworzenie dachu. Ciasto modelowe zawsze zawiera systemy wentylacyjne, dzięki czemu szczelina od krokwi do przeciwpręży jest wypełniona paroizolacją. Listwę należy przymocować do drewna.
Potem przychodzi czas na wykonanie szczytów z płyt orientowanych lub wysokiej jakości desek. W większości przypadków należy ograniczyć się do najprostszego dachu jednospadowego, który wykonuje się szybko i bez zbędnych trudności. Ale jeśli wybierzesz całkowicie oryginalny projekt, nie każdy specjalista będzie w stanie wykonać pracę kompetentnie iw wyznaczonym czasie.
Co bardzo ważne, przy tej samej powierzchni rozwiązania szczytowe okazują się o 50-100% droższe, a tej różnicy nie uzasadniają nawet ich specyficzne możliwości. Przy prawidłowym obliczeniu osłona z jednym nachyleniem będzie trwać przez wiele lat i przez cały ten czas będzie niezwykle wygodna w użyciu.
Nie zaleca się samodzielnego wykonywania płaskich dachów wanien. Ekonomia takiego wyboru jest tylko pozorna - potrzeba potężnej sztucznej wentylacji z naturalnymi słabościami pochłania wszystkie oszczędności. Według wykwalifikowanych budowniczych dach dwuspadowy powinien znajdować się pod ogólnym nachyleniem od 20 do 30 stopni. Jeśli ten warunek zostanie spełniony, osady ciekłe i stałe będą samorzutnie opadać.
Istnieją dwa sposoby tworzenia nachylenia: celowe wyrównywanie wysokości ścian lub instalowanie stojaków. W przypadku drugiej opcji materiał jest wydawany mniej, ale ciepło będzie się gorzej utrzymywać.
Doświadczeni dekarze wiedzą na pewno, że w miarę zmniejszania się połaci dachowych należy stosować gładsze materiały okładzinowe. Ale pod kątem mniejszym niż 10 stopni nawet najlepsze rozwiązania nie pozwalają pozbyć się powstałych kałuż i zasp śnieżnych. Mauerlat tworzony jest z drewna iglastego o przekroju co najmniej 15x15 cm, na zewnątrz pokryty warstwą hydroizolacji (nasmarowany mastyksem lub owinięty pokryciem dachowym). Krokwie wykonane są wyłącznie z płaskich desek o przekroju 5x15 cm, które są wykonane z twardego drewna.
Przy takich wymiarach uzyskuje się optymalny margines bezpieczeństwa i w razie potrzeby można zamocować izolację o grubości do 15 cm. Dla Twojej informacji: długość krokwi jest obliczana z redundancją dla nawisów, co poprawia ochronę ścian przed wodą. Wszystkie końce nóg krokwi wyposażone są w nacięcia do Mauerlatów, które mocowane są za pomocą gwoździ lub metalowych pasków. Listwa jest przymocowana do nóg krokwi pod kątem prostym.
Pod niektórymi pokryciami dachowymi, które są podatne na odkształcenia, koniecznie powstaje niezniszczalne poszycie oparte na sklejce odpornej na wilgoć.
W pozostałych przypadkach kładzie się kraty z listew, których grubość waha się od 2,5 do 3 cm, ale oczywiście w każdym konkretnym przypadku grubość ta powinna być jednakowa na całej długości. Zaleca się nakładanie wanien na spadzisty dach z onduliną, tekturą falistą, blachą lub miękkimi dachówkami. Jeśli poniżej znajduje się prosty strop, bez poddasza i strychu, wymagane jest ułożenie izolacji płytowej lub rolkowej. Niezależnie od tego używają:
- folia hydrofobowa;
- impregnaty ognioodporne i antyseptyczne;
- elementy złączne o specjalnej konstrukcji;
- starannie dobrane i sprawdzone narzędzia.
Dachy jednospadowe powinny spoczywać na krokwiach rozstawionych w odstępach 0,5-0,8 m. Pokrycie dachowe należy mocować do podłoża specjalnymi wkrętami, łącznie z zaślepkami z kauczuku syntetycznego. Te szczyty pomagają blokować przesiąkanie wody. Jeśli nie ma wyspecjalizowanych elementów złącznych, należy użyć prostych wkrętów samogwintujących, uzupełniając je zewnętrznymi gumowymi uszczelkami. Następnie zszywane są szczyty, odpływ jest wyposażony - to kończy prace zewnętrzne na wannie ramowej.
Wykończeniowy
Bez względu na to, jak niezawodne i trwałe jest stworzone „pudełko”, nie będzie się do niego ograniczać. Konieczne jest, aby chronić te struktury przed negatywnymi wpływami zewnętrznymi, a jednocześnie uczynić je bardziej atrakcyjnymi.
Dekoracja ścian zewnętrznych pomaga deweloperom i projektantom wyrazić swoje gusta i priorytety estetyczne. Często próbują je schować bocznicą, klapą. Bloki i tynki mają gorszą popularność w stosunku do tych materiałów.
Przed nałożeniem okładziny należy sprawdzić szorstkie ściany. Nie powinny mieć nawet drobnych pęknięć, połączenia poszycia powinny ściśle przylegać do siebie. Za pomocą sidingu winylowego można tworzyć różnorodne obrazy wizualne: imitację prostego drewna i ścianę „ceglaną” oraz coś w duchu high-tech. Plastikowe panele pokazują się nie mniej dobrze, a jeśli chcesz maksymalnie zwiększyć naturalny wygląd wanny, powinieneś wybrać dom z klocków.
W przypadku wyboru podszewki należy ją przechowywać przez kilka dni, aby mogła nastąpić aklimatyzacja.
Dekorowanie wanny ramowej od wewnątrz jest nie mniej ważne niż od zewnątrz. Zaleca się preferowanie materiałów przyjaznych dla środowiska, ich zwiększony koszt jest w pełni uzasadniony. Wybór projektu w dekoracji wnętrz jest teraz nieograniczony, możesz użyć dowolnego stylu, niekoniecznie tradycyjnego rosyjskiego. Garderoby wykończone są zarówno drewnem liściastym, jak i iglastym. Ale wskazane jest, aby wybrać kolor tak spokojny i zrównoważony, jak to tylko możliwe, biorąc pod uwagę cel kąpieli.
7 zdjęć
Przedziały do mycia przykryte są klapą, nasączoną wcześniej mieszaninami, które blokują gnicie. Niektórzy konsumenci używają plastikowych paneli, a nawet arkuszy poliwęglanu. W łaźni parowej nie ma miejsca dla drzew iglastych, z wyjątkiem cedru. Wśród odmian liściastych niezmiennie na pierwszym miejscu znajduje się lipa, która nie pali się przy dotknięciu i nie blaknie po długim użytkowaniu. W bardziej budżetowych projektach preferowane są osika i olsza.
Ceglany piec do sauny można ozdobić kaflami: ta opcja jest najprostsza, najtańsza, a jednocześnie pozwala zapewnić atrakcyjny wygląd. Płytki nie powinny być zawieszane na murze, powinny spoczywać na podstawie pieca. Warto zrezygnować z prostego tynkowania, nie daje to przyzwoitych efektów nawet w suchych pomieszczeniach. Dość dobre efekty przynosi czasem użycie kamienia dekoracyjnego.
Jeśli piec nie jest wykonany z cegły, ale jest dostarczany na zamówienie, warto wybrać rozwiązanie odpowiadające wybranemu stylowi.
8 zdjęć
Wentylacja
Nawet najsilniejsze i najbardziej niezawodne materiały nie wytrzymają długo, jeśli w środku zatrzyma się wilgoć. A ciągłe gromadzenie się stęchłego powietrza nikomu nie sprawi przyjemności. Wszystkie te problemy rozwiązuje starannie przemyślana wentylacja. W większości przypadków dokonuje się wyboru między układem nawiewnym i wydechowym a układem naturalnym. Samoczynną cyrkulację zapewnia umieszczenie wlotu powietrza na wysokości 0,5 m od podłogi, a wylotu powietrza mniej więcej w tej samej odległości pod sufitem.
Absolutnie niedopuszczalne jest umieszczanie obu otworów jednakowo nisko. Doprowadzi to do „zatorów” powietrza - w pobliżu podłogi będzie zimno, a na baldachimie nieznośny upał.
Możliwe jest wyposażenie wylotu na dole tylko przy zastosowaniu wymuszonej wentylacji lub dużej rury wentylacyjnej. Wlot zimnego powietrza można zorganizować w przestrzeni za piecem, a wylot w samej podłodze, jeśli piwnica jest połączona wentylacją z powietrzem ulicznym lub innym pomieszczeniem. W przypadku wanien wbudowanych w dom zawsze konieczne jest stosowanie wymuszonej wentylacji.
Jak ocieplić?
Nierozsądne jest obwinianie wysokiej jakości i intensywnej wymiany powietrza za brak ciepła w kąpieli. Prawie zawsze prawdziwą przyczyną problemu jest słaba i złej jakości izolacja. W większości przypadków stosuje się płyty z wełny mineralnej. Dzięki dużej ilości powietrza wewnątrz doskonale zatrzymują ciepło, a wysoka temperatura topnienia pozwala nie bać się ognia. Często ściana szkieletowa jest izolowana płytami trzcinowymi, które są bezpieczne dla środowiska i dobrze spełniają swoją rolę.
Taniość spienionych materiałów syntetycznych i ich lekkość, odporność na wilgoć sprawiają, że takie powłoki ochronne są jednymi z najlepszych. Ale ważne jest, aby zrozumieć, że nie wszystkie materiały z tej serii są równie doskonałe. Ponadto każda taka izolacja może być stosowana tylko wtedy, gdy wykluczone jest silne ogrzewanie.
Ochrona termiczna musi być koniecznie zakryta przed kontaktem z wodą i parą wodną. Mokre grzejniki szybko się psują i tracą swoje pozytywne właściwości.
Klasyczne podejście do izolacji pieców i otaczającej przestrzeni zakłada użycie azbestu do ochrony różnych materiałów. Może być nakładany w postaci płyt lub szmatek. Biorąc jednak pod uwagę zagrożenie, jakie stwarzają włókna azbestowe dla ludzi, zaleca się stosowanie innych metod wykańczania:
- włókno bazaltowe;
- izolon;
- maty igłowane.
Ciepło w wannie może uciekać nie tylko przez ściany; większość wycieków ma miejsce przez podłogi i sufity. Aby stworzyć w nich ochronę termiczną, czasami stosuje się keramzyt. W izolacji ścian jest stosowana coraz rzadziej, ponieważ jest zbyt ciężka (500 kg na 1 m3) w porównaniu z ogólnie dostępnymi odpowiednikami. Ponadto keramzyt jest znacznie gorszy pod względem zatrzymywania ciepła zarówno w stosunku do pianki, jak i wełny mineralnej, więc grubość warstwy izolacyjnej rośnie. A nawet jeśli powoli, ale systematycznie wchłania wodę, bardzo trudno jest wysuszyć materiał.
Ocieplenie budynków szkieletowych trocinami ma dość długą historię. Są całkowicie bezpieczne pod względem środowiskowym i sanitarnym, ale postawienie takiej ochrony przed ciepłem nie zadziała szybko. Wióry wykorzystywane są nie tylko do izolacji, ale również jako ściółka dla zwierząt, nawóz oraz w wielu innych przypadkach. Dlatego dostawcy nie rozdają go już za darmo, ale wolą otrzymywać pieniądze za tak pożądany produkt. W dużym mieście trociny sprzedaje się również w supermarketach, ale tam poziom cen jest nawet wyższy niż w tartakach.
Do pracy nadają się tylko wióry z twardego drewna. Maksymalna dopuszczalna wilgotność wynosi 20%, a lepiej, jeśli jest jeszcze niższa. Czyste trociny na budowach od dawna nie były używane, ponieważ osadzają się i tworzą puste przestrzenie, w środku może pojawić się grzyb.
Konieczne jest traktowanie surowców kwasem borowym lub siarczanem miedzi. Standardowa mieszanka zawiera również glinę lub cement (do wykończenia sufitu), wapno lub gips.
Warstwa trocin pod podłogą powinna wynosić co najmniej 200 mm, aw północnych regionach Federacji Rosyjskiej liczbę tę można zwiększyć o kolejne 50%. Układanie luzem polega na mieszaniu odpadów z obróbki drewna z materiałami wiążącymi, następnie kompozycję wlewa się do drewnianych foremek, na których kładzie się podłogę. Podłoże jest chronione przed wilgocią za pomocą papieru siarczanowego, polietylenu i podobnych materiałów. Kompozycja jest równomiernie rozmieszczona na całym obszarze, tylko w rzadkich przypadkach należy ją ubijać. Ostateczną gotowość izolacji uzyskuje się za dwa dni.
Przykłady gotowych budynków
Piękne wanny ramowe mogą być wykonane w różnych wzorach. Tak wygląda konstrukcja z niezbyt stromym dachem wysuniętym do przodu nad elewację. Przed drzwiami znajduje się rodzaj platformy, na którą trzeba wejść po niewielkich schodach. Koncepcja projektowa jest wyraźnie zbudowana w duchu maksymalnej naturalności budynku. Wiele wanien narożnych wykonanych w technologii ramowej wykończonych jest bocznicą.
Przy prawidłowym wykonaniu okazuje się niezwykle trudno odróżnić je od prostych budynków z bali. Nowoczesne podejście do saun często wiąże się z zastosowaniem stylu minimalistycznego. Uderzający przykład pokazano na zdjęciu - jest tylko baldachim, mała drabinka i ściany oszalowane oraz prostokątne okno. Możesz ponadto zbudować taką konstrukcję własnymi rękami w jak najkrótszym czasie. Korzystanie z każdego z przedstawionych rodzajów prania jest łatwe i wygodne.
Aby uzyskać informacje o tym, jak zbudować wannę ramową, zobacz następny film.
